Dit is wat er mis kán gaan bij je Alternatieve Elfstedentocht

Een recreatieve schaatser had nog nooit op de Weissensee geschaatst. Desondanks wist hij het zeker: hij zou daar meteen de Alternatieve Elfstedentocht volbrengen. Een enthousiaste grondhouding, maar het liep anders.

Lidmaatschap Friesche Elf Steden

Die schaatser wilde eigenlijk lid worden van de Koninklijke Vereniging de Friesche Elf Steden. Daar zijn schaatsvaardigheidsverklaringen voor nodig van huidige leden. De eindredactie van dionvacation bijvoorbeeld.

Leden geven zo’n verklaring als ze geloven dat je de tocht daadwerkelijk zou kunnen voltooien. Dit is lastig wanneer we je nog nooit ‘in actie’ gezien hebben. Dat was het geval bij deze schaatser.

Desondanks vroeg hij om een verklaring. Ten eerste omdat hij serieus trainde. Ten tweede, omdat hij zou gaan schaatsen op de Weissensee:

• “Die 200 km schaats ik wel uit. Daar maak ik mij niet druk om. Ik heb wel zwaardere dingen in mijn verleden voor elkaar gekregen.”

Nooit uitstappen of afstappen

Hij vervolgde zijn verhaal:

• “En als de condities ter plekke zeer slecht zijn (zoals veel wind, slecht ijs of sneeuwval), dan maak ik mij nog niet zoveel zorgen. Het enige wat mij tegenhoudt is mijn benen breken. Ik zal nooit uitstappen of afstappen, zolang ik nog kan staan.”
• “Een menselijk lichaam kan meer hebben dan je denkt. In lastige situaties komt doorzettingsvermogen/mentale weerbaarheid om de hoek kijken en dat is nu juist iets wat bij mij wel goed zit. Dit komt misschien wat arrogant over, maar dat is het totaal niet.”

Bijna drie maanden na zijn relaas ging hij daadwerkelijk van start. De Alternatieve Elfstedentocht begon! Zo liep het af:

• “Hele nacht dikke dooi. En tijdens de tocht regen en sneeuw. Bij de start wist ik het al: ik ben veel te zwaar voor dit ijs. Wat was dat ijs slecht zeg. (…) De eerste 100 km ging nog wel. Maar daarna was het net klunen in plaats van schaatsen. Na 160 km mocht ik geen rondje meer schaatsen.”

Onvoorziene omstandigheden Alternatieve Elfstedentocht

Hoe sterk je zelf ook bent, soms zijn er domweg onvoorziene omstandigheden. Zoals in dit verhaal de organisatie, die hem van het ijs haalt vanwege de situatie ter plekke.

En er zijn meer zaken die roet in het eten kunnen gooien, waaronder materiaalpech onderweg.

Zowel recreatieve schaatsers als wedstrijdschaatsers rijden weleens de scheuren in. Dat kan, vooral bij herhaling, leiden tot een kromme schaats. Fatsoenlijk verder schaatsen is dan niet meer mogelijk. Als gevolg van een valpartij kan het klapmechanisme van de schaats kapotgaan.

Er kan zelfs een stuk uit het glijstaal afbreken. Dat is wel heel uitzonderlijk, maar er zijn schaatsers die het meegemaakt hebben.

• Ook kun je bevriezingsverschijnselen oplopen, ondanks een ogenschijnlijk goede outfit.
• Ten slotte kan iemand anders je per ongeluk meenemen in zijn of haar val. Wie weet breek je iets.

Dolenthousiast blijven en trots zijn op je prestatie

Natuurlijk zijn dit zeldzame situaties. Met serieus trainen en mentale weerbaarheid kom je heel ver. Bovendien is die dolenthousiaste grondhouding belangrijk. Het wordt immers wel heel moeilijk, als je er zelf al niet in gelooft. De positieve insteek geeft juist energie. Je gaat ervoor. Groot gelijk.

Zorg dat je er zelf klaar voor bent. Besef daarnaast dat ‘succes’ niet altijd ‘maakbaar’ is. De Weissensee kan genadeloos hard uit de hoek komen.

Je hebt veel in eigen hand. Maar niet alles. En dat is prima. Want als jij hebt gevochten voor wat je waard bent, mag je alsnog trots zijn op je prestatie.